Een van de leukste dingen van het wonen op het Sloveense platteland is toch wel al het wild dat we regelmatig zien. En dat zonder er enige moeite voor hoeven te doen :). In de afgelopen jaren hebben we al heel wat wild gezien in de omgeving en af en toe ook op foto of film vast kunnen leggen, zoals afgelopen winter vijf reeën die de weg overstaken.

Vooral reeën zien we veel maar ook wel edelherten. Reeën zijn een stuk kleiner dan herten en leven meer op de rand van bossen en velden, terwijl herten zich graag dieper in het bos ophouden. Een reebok (mannetje) heet hier »Srnjak« en de reegeit (vrouwtje) noemt men »Srna«. Het mannetje heeft een gewei dat ieder jaar rond november/december afvalt waarna er een nieuwe groeit. De vrouwtjes hebben geen gewei. Dit geldt overigens ook voor edelherten. De herten (mannetjes) dragen wel een veel groter gewei  dan een reebok. Een hert heet hier een »Jelen«, een hinde (vrouwelijk hert) noemt men een »Košuta«.

In het dalletje onder ons huis zien we heel regelmatig reeën grazen wanneer we op ons terras zitten. Maar ook rondom het huis, soms zelfs in de tuin. Vooral in de winter komen ze dichter bij, op zoek naar rotte appeltjes in de sneeuw :).

Zelfs  vanochtend nog liep er ineens een reetje op het veld langs ons huis :). Larsen kon haar nog net een stukje filmen. Je moet wel even goed kijken ;).

Herten zien we af en toe wanneer we ergens in de omgeving rondrijden en ze toevaliig net de weg oversteken. Een tijdje terug heb ik voor het eerst een volwassen mannetje gezien met een flink gewei. Hij sprong op de weg, een paar meter voor de auto. Gelukkig reden we niet hard. Prachtig beest!

Het leukste wat we met reeën hebben meegemaakt was toen we een wandeling in de buurt maken en onze hond Ivy losliep. Die schoot ineens blaffend het bos in omdat ze een ree rook. Wij bleven staan en zagen een meter of dertig voor ons een reekalfje het bos uit komen lopen. De moeder was natuurlijk weggevlucht voor Ivy en het kalfje wist niet waar het naartoe moest. Bine en ik stonden doodstil te kijken en het kalfje keek naar ons. Ineens begon ze langzaam naar ons toe te lopen, waarschijnlijk denkend dat  een van ons misschien haar moeder was. Ze liep tot op een meter of twee afstand van mij toen ze in de gaten kreeg dat er iets niet klopte en draaide toen om en vluchtte terug het bos in. Een prachtig moment voor ons, maar natuurlijk niet voor het kalfje. Ivy houden we nu voornamelijk aan de lijn.

Ander wild dat we veel zien zijn vossen. Gister nog en wel een heel bijzondere ontmoeting. We reden naar vrienden van ons in een dorp 10 km verderop toen we langs de weg in het hoge gras iets roodbruins zagen. Bine ging angzamer rijden en toen zagen we dat het een prachtige grote vos was! Het bijzondere was dat ze echt direcht langs de weg stond en toen Bine de auto vlak langs haar stopte bleef ze nog een paar seconden staan zodat we haar goed konden bekijken voordat ze het bos inrende. Zo dichtbij heb ik nog geen vos gezien! Helaas ging het te snel om er een foto van te maken. Ik heb wel een filmpje van afgelopen winter, ook weer onder ons huis :).

Wel hebben we een keer een jong vosje van dichtbij gezien, net buiten het dorp op het veld, een meter of vijf van de auto.

Maar ook een keertje eentje in onze keuken! Maar die was zo te zien ziek want ze had een slechte vacht :(. Waarschijnlijk was ze door de open deur gekomen op zoek naar voedsel.

Ander »wild« zijn de roofvogels die we veel zien, vooral buizerds maar ook valkjes en uilen. De geluiden die ze maken vind ik altijd zo gaaf :).

Het grootste wild dat hier heel soms gespot wordt is natuurlijk de bruine beer. Helaas, nog altijd niet door ons. Wel door bijna iedere andere bewoner in het dorp. Een buurman heeft een paar jaar terug een foto kunnen maken toen een beer met jong de weg overstak waar hij reed, net voor het volgende dorp. Hij is toen vlug uitgestapt en heeft nog een foto kunnen maken.

De enige keer dat er een beer in het dalletje onder ons huis werd gespot, een jaar of vier geleden, waren we net die dag niet thuis :(. Maar dat ze er zitten is zeker. Afgelopen week nog heeft Bine een foto gemaakt van een pootafdruk in de modder toen hij naar het bos onder ons huis was gewandeld :). We blijven hopen……