Niet te geloven dat we over een paar dagen al in 2024 zitten! Tijd om even terug te kijken op 2023.

Het jaar begon vrij roerig met een drukke periode na een verhuizing bij het bedrijf waar Bine sinds twee jaar werkte. Wegens onenigheden met de baas ging Bine op zoek naar ander werk en vond dat al snel, een stuk dichter in de buurt. Na nog geen twee maanden daar te hebben gewerkt werd hij gebeld door zijn oude baas, waar hij werkte voordat hij twee jaar terug van baan wisselde. Ze wilden hem heel graag terug en boden hem een flink salaris, waar hij geen nee tegen kon zeggen. In een paar maanden tijd wisselde hij dus 2x van baan. Nu hoopt hij tot aan zijn pensioen te blijven waar hij nu is want hij heeft wel even genoeg van steeds opnieuw moeten beginnen. Met een beetje geluk hoeft hij nog maar een kleine vier en een half jaar te werken, aangezien ze hier met 60 jaar (en minimaal 40 werkjaren) met pensioen gaan.

April stond natuurlijk in het teken van Lexi haar hogeschool galabal, of zoals dat hier heet, haar “Maturanski ples”. Het viel nog niet mee om een outfit te kiezen want over het algemeen is de norm voor de meiden hier een behoorlijk echte galajurk. En dat is helemaal niks voor onze Lexi. We hebben voor de vorm nog wel een jurk geprobeerd, maar het stond haar ook gewoon echt niet. Lexi is een prachtige meid, maar ze is klein van stuk met haar 1.60m en heeft (helaas) haar moeders genen en heeft dus ook wel wat rondingen ;). Al zoekende en pratende kwamen we op een broekpak uit. En dat bleek haar uitstekend te staan. Met wat mooie accessoires, een ietsiepietsie make-up (ook daar houdt ze niet van) en de hulp van een krultang voor een mooi kapsel, zag ze er helemaal geweldig uit. Het feit dat Larsen speciaal voor de gelegenheid uit Nederland kwam overgevlogen maakte het nog specialer. Ik kijk dan ook met veel plezier terug op de mooie avond en heb een prachtige foto van ons viertjes en eentje van Lexi en Larsen aan de muur hangen.

Op het einde van de zomer genoten Bine en ik van een heerlijke (verdiende) vakantie door Bosnië en Kroatië en bezochten o.a. het eiland Vis, waar Bine’s vader als 18-jarige twee jaar in dienst heeft gezeten. We vonden zelfs de kazerne, die nu leegstaat. Natuurlijk bekeken we ook verschillende locaties waar scenes uit de film Mama Mia 2 waren opgenomen. Leuk om te zien!

Verder hebben we nu echt een »empty nest« want Lexi woont sinds oktober op kamers in Ljubljana. Na een wat moeilijke eerste week geniet ze nu volop van haar leventje daar met haar goede vriendinnen die ook in Ljubljana wonen. Ze heeft haar draai gevonden en ook op school gaat het goed. Ze studeert nu een jaar economie, maar wil graag in Nederland gaan studeren volgend jaar en dan wordt het wel heel erg stil. Maar ook dat zal weer wennen en dan is het des te leuk wanneer we elkaar weer zien.

Een andere, hele fijne ontwikkeling is dat Bine eindelijk is begonnen met de fasade maken op ons huis. Dit is de afwerklaag van tempex aan de buitenkant van het huis waar we nog nooit aan toe waren gekomen. Hierdoor zag ons huis er nog altijd uit alsof het nog in de bouwfase was. Maar omdat het maken van de fasade een flinke duit kost maar het eigenlijk vooral »cosmetisch« is, is die klus al die jaren blijven liggen. Er waren altijd belangrijkere dingen. Maar nu is het dan zover en is Bine eraan begonnen. Op het moment ligt het werk weliswaar stil wegens het weer, maar zodra het kan gaat hij weer verder. We hopen dat het voor de zomer af is en dat we dan eindelijk een »echt« huis hebben.

Ook waren er minder leuke gebeurtenissen natuurlijk want in oktober ik heb afscheid moeten nemen van lieve kater Maks. Zonder dat we het ooit hebben geweten of ook maar iets aan hem hebben gemerkt, had hij blijkbaar een aangeboren hartaandoening die hem van de een op de andere dag fataal is geworden. Alsof het zo moest zijn kregen we geheel onverwacht een week later een poes terug die we vorig jaar een paar maanden als kitten hadden opgevangen. In haar nieuwe huis ging het niet meer met de twee andere poezen die daar al eerder waren. Zo kwam Šuri weer terug bij ons en zij verzachte het verdriet om Maks een beetje.

Al met al was het een heel goed jaar voor ons en hopen we dat ook 2024 zo verder gaat. We genieten samen van deze nieuwe fase in ons leven waarin de kinderen nu allebei het huis uit zijn. Lexi komt weliswaar in de weekenden nog gezellig naar huis maar voor de rest zijn we weer met z’n tweetjes, zoals we ook ooit zijn begonnen :).

Ik wens iedereen een hele fijne jaarwisseling en vooral een heel gelukkig en gezond Nieuwjaar!!