Allereerst, iedereen alsnog een heel goed en gezond Nieuwjaar gewenst!
Dat gezegd hebbende, leg ik graag even uit waarom deze blog zo lang op zich heeft laten wachten. Toen ik begon met mijn blog heeft zoon Larsen een oude computer als server geïnstalleerd en daarop loopt mijn blog dus. Op die manier had iki namelijk geen kosten aan hosting. Helaas valt hier de stroom nog wel eens uit en soms gaat het dan mis met de server. Geen idee hoe en waarom, maar wanneer dat gebeurde was Larsen altijd wel in de buurt om het in orde te maken. Nu hij echter in Nederland woont dus niet. De server ging niet meer aan en hij kon het op afstand niet in orde maken. Ik moest dus wachten tot we uit Nederland terugkwamen, waar we de kerst hebben gevierd. Hij en zijn vriendin Manca zijn toen met ons terug komen rijden en hebben hier nog een dag of tien vakantie gehouden. Larsen heeft de server toen weer aan de praat gekregen. Maar aangezien ik ziek terug kwam uit Nederland en dat bijna 3 weken ben gebleven, was ik niet in staat om eerder aan een nieuwe blogpost te beginnen. Maar morgen ga ik eindelijk weer aan het werk en was het dus ook hoog tijd om weer een stukje te schrijven.
Zoals gezegd hebben we de kerst in Nederland gevierd en we hebben er enorm van genoten. Mijn moeder, die op 23 december jarig is, vierde haar verjaardag op 28 december zodat wij erbij waren en we dus alle vrienden, familie en kennissen konden zien. Dat was geweldig! Het was namelijk maar liefst vier jaar geleden dat we voor het laatst in Nederland waren. Helaas waren we er maar zes dagen, waarvan natuurlijk eerste kerstdag die we bij mijn broer en zijn gezin hebben doorgebracht en tweede kerstdag die we bij mijn nichtje en haar gezin hebben doorgebracht. En met het feest op 28 december bleef er dus weinig tijd over voor andere dingen en bezoekjes. Wel hebben we lekker gewinkeld natuurlijk (een keer of drie in de Action ;)) en dat is ook altijd leuk om te doen.
En ook al ga ik altijd graag weer terug naar huis, deze keer had ik er best een beetje moeite mee. Ik realiseerde me voor het eerst eigenlijk dat ik best de gezelligheid mis van mijn familie om me heen. Mijn ouders zie ik natuurlijk 6 maanden uit een jaar omdat ze die tijd in Slovenië wonen, maar ooms en tantes bijvoorbeeld zou ik toch ook heel graag vaker zien. En natuurlijk mijn broer en nichtje met hun gezinnen. Misschien komt het omdat ik het echt te kort vond deze keer, of omdat ik ouder word. Ik durf het niet te zeggen, maar het viel me behoorlijk zwaar. Ik hoop dan ook van harte dat het niet weer vier jaar duurt voordat we weer gaan. Dat blijft altijd een afweging aangezien Bine en ik ook enorm genieten van vakanties aan zee en we helaas niet in de mogelijkheid zijn om meerdere keren per jaar op vakantie te gaan. En hoe leuk en gezellig het ook is wanneer we in Nederland zijn, het is natuurlijk niet hetzelfde als een vakantie. Het is eigenlijk gewoon een heel lang familiebezoek. De reis op en neer kost ook best wat dus vandaar dat we niet ieder jaar gaan. Dat is weer zo’n minpuntje van emigreren. En dan hebben wij het nog »goed« aangezien we in een dag naar Nederland kunnen rijden. De dochter van een vriendin van mijn ouders woont in Indonesië en die was met de kerst ook naar Nederland gekomen, maar dan voor het eerst in tien jaar! Zo lang had ze haar moeder dus niet gezien, want die kan wegens gezondheidsproblemen niet naar Indonesië reizen.
Tja, het blijft soms moeilijk, zeker nu we ouder worden, en mijn ouders en andere familieleden dus ook ouder worden. Wanneer ik daaraan denk kan ik best een beetje in paniek raken, want wat als er iets met ze gebeurt? Niet dat het een zekerheid is dat je er voor ze kunt zijn wanneer we wel in Nederland zouden wonen, maar toch. We gaan er voorlopig maar vanuit dat iedereen gezond is en blijft en dat we elkaar nog heel vaak gaan zien. Iedereen die ons zo hartelijk welkom heeft geheten in Nederland, ontzettend bedankt!! We hebben genoten, vooral door jullie allemaal. En hopelijk gauw weer tot ziens!
Ten eerste, lekker dat je weer opgeknapt brnt en ja ik kan me wel voorstellen hoe jij je voelt. Familie blijft toch familie en die wil je graag regelmatig zien. En ja dat wordt altijd weer afwegen wat gaan we doen…
Wel fijn dat Larsen en vriendin nog even mee zijn gekomen naar Slovenië. Zij zullen in Nederland ook wel hun familie thuis missen.
Geniet lekker na van alles en kijk lekker uit naar de konst van je ouders…
Knuffel xxx
Het was heerlijk om iedereen weer te zien en het zal inderdaad altijd moeilijk blijven. Zeker met Larsen en Manca nu in NL en ook Lexi die daar wil gaan studeren volgend jaar. Maar zo gaan die dingen nu eenmaal en dat zal ik moeten accepteren.
Leuk weer wat over jullie te lezen. Miste je blog al.
Lief van je en fijn te horen!
Goed om te lezen dat jullie een fijne tijd in Nederland hebben gehad.
Ja, het was super! Het weer was minder maar ja, dat is Nederland he? ;).
Dat was echt een bliksembezoek aan Nederland! En dan ook nog eens 3 weken ziek, wat zal jij je belabberd hebben gevoeld. Probeer de beren op de weg maar diep weg te stoppen! Ondanks dat ik geen echte familie meer in Slovenië heb, moet ik er niet aan denken dat ooit de dag komt dat ik er niet meer heen kan. Maar goed, geen beren zei ik net! Vooralsnog zijn we allemaal nog in staat om van alles te ondernemen en hebben we tegenwoordig meer communicatie mogelijkheden! Live meekijken op camera’s…wat een feest! Dikke kus!
Dat is zeker waar Carola! Superblij dat er Facebook is en Messenger en zo. Maakt het zeker makkelijker :). Hopelijk volgende keer meer tijd voor ook een bezoekje aan jullie. Liefs!