Oohhh, ik herinner me nog zo goed hoe ik in Nederland wat plantjes in de tuin zette….. Tuinschepje pakken, gat graven, plantje erin, klaar. Nou, dat gaat hier ietsje anders. Schepje pakken, schietgebedje opzeggen, schepje 2 centimeter in de grond steken, rots raken, halve meter naar links proberen, rots raken, halve meter naar rechts proberen, rots raken, man roepen, pikhouweel erbij halen, man is half uur bezig om rots kapot te slaan, potgrond in het gat, plantje erin, klaar :).

Ja, zo gaat dat dus hier. We wonen op één grote rots. Een gat voor een kelder uitgraven? Grote graafmachine, met breekhamer, is 1 week bezig. Het hamert de hele dag door, zodat je ’s nacht in bed nog steeds het »boemboemboem« in je hoofd hoort. Gelukkig hebben we twee graafmachines in ons dorp, zodat we geen bedrijf hoeven te bellen om er eentje hierheen te brengen.

Mijn ouders kochten een perceel, tegen de heuvel in ons dorp aan, om hun huisje op te bouwen. De graafmachine begon heel enthousiast, maar dat duurde niet lang. Uiteindelijk moest er een bedrijf aan te pas komen dat 30 staven dynamiet plaatste, om de rots op te blazen. Wij helemaal opgewonden dat we dat zouden gaan zien ontploffen…..wat een tegenvaller :(. Er werd een groot doek overheen gelegd en uiteindelijk hoorde we alleen een »poef« en ging het doek even 20 centimeter omhoog, haha. Dat was het dan. Niet echt spectaculair, maar toen konden ze dan wel eindelijk aan de bouw beginnen.

De grond bestaat hier echt compleet uit steen en rots, wat ook zo zijn voordelen heeft natuurlijk. Ons huis heeft amper een fundering want het kan toch nergens naar toe, haha. Maar tussen al dat steen zitten ook openingen. We hebben op ons perceel al 3 »sinkholes« gevonden, gaten tussen de rotsen dus. Dat vond ik wel eng in het begin.

Onder het schuurtje tegenover ons huis zit een enorm gat van zeker 3 meter diep en een omtrek van anderhalve meter. Daar werd vroeger handig gebruik van gemaakt en gebruikt als afvoer van het »schijthok«. Alles verdwijnt in dat gat, ongelofelijk. We hebben er nu een betonnen goot vanaf de weg naartoe laten lopen, voor het regenwater, zodat, wanneer het heel hard regent, al het water dat gat inloopt. Er blijft geen druppel water instaan, terwijl het er met liters tegelijk instroomt! We wonen namelijk aan een zandpad en wanneer het flink regent, spoelt al dat water de halve weg weg. Nu het water in het gat wegloopt, blijft de weg een stuk beter :).

Vorige week was Bine weer bezig met het bouwen aan de nieuwe kelder. Dat doet hij allemaal met rotsblokken, want dat is ook een voordeel van het wonen op een rots; stenen genoeg om mee te bouwen! Gratis en voor niks :). Hij heeft er al heel veel mee gebouwd, zoals de omheining van mijn groentetuin, ons terras, trappen, de waterput….enz.

En nu dus de kelder. Hij moest voor de trap nog een stukje uitgraven. Hij pakte een stuk steen weg en keek ineens in een gat van een paar meter diep. Zo raar. En wie weet hoever dat gat nog doorloopt daar beneden. Dat kunnen we natuurlijk niet zien, want het gaat niet kaarsrecht naar beneden. Hij dacht het gat even op te vullen met zand. Na drie kruiwagens was het duidelijk dat dat niet ging lukken. Het was als een druppel water in de woestijn. Toen is hij er stukken steen in gaan gooien. Eerst wat kleinere om ze zover mogelijk naar beneden te laten vallen, daarna grotere. Langzaam maar zeker begon het gat wat op te vullen. Hij is er zeker 3 uur mee bezig geweest. Het laatste stuk heeft hij opgevuld met beton, zodat hij daar vervolgens weer verder op kon gaan bouwen.

Bine is er ondertussen al behoorlijk handig in geworden, dat metselen met steen en rots. Het is echt puzzelwerk, want die stenen hebben natuurlijk allerlei vormen en afmetingen. Het is niet even wat stenen op elkaar metselen. Het is zoeken naar net het juiste blok steen dat past, draaien en proberen, passen en meten….. Daarnaast is het natuurlijk ook nog eens heel zwaar, want die dingen wegen wat zeg! En hij gebruikt echt niet alleen maar die kleine stukjes.

Ik vind het ongelofelijk knap wat hij al allemaal voor elkaar heeft gekregen op die manier. En het ziet er ook nog eens heel mooi en natuurlijk uit. Wij houden ervan. De kelder begint al op te schieten. Hij heeft zelfs een originele, (antieke?) typisch eikenhouten deurpost, met ronde bovenkant, op de kop weten te tikken, die hij er nu in aan het metselen is.

Het wordt prachtig! Wanneer het metselen klaar is wordt er een betonnen plafond op gestort waar dan een halve meter grond op komt te liggen, zodat de kelder echt helemaal onder de grond ligt, precies zoals het hoort. Dan kan ik aan de slag met het inmaken van mijn eigen verbouwde groente en fruit, zodat ik alle potten kwijt kan in de nieuwe kelder waar ze donker en koel zullen staan :).