Vorige week schreef ik over Bine’s wijnkelder, die hij helemaal uit steen gebouwd heeft. Omdat er hier heel veel steen en rots in de grond zit is dat natuurlijk gratis bouwmateriaal en daarom wordt er hier overal veel mee gebouwd, en dan vooral muren, of keerwanden zoals dat geloof ik heet in het nederlands. Hier noemt men ze »škarpa«. Overal kom je deze muurtjes tegen; langs wegen, rondom tuinen en wijngaarden enz..  Wanneer je in een bergachtige of heuvelachtige omgeving een vlak stuk grond wil hebben zul je met zulke muren moeten werken. Zo is ook mijn groentetuintje omheind door een »škarpa«.

Tegenwoordig worden die muren gemetseld met beton maar vroeger werden de stenen gewoon los op elkaar gestapeld. Je zou denken dat dat harstikke onveilig is en zo om kan vallen maar dat is dus niet zo. Er staan hier in de omgeving heel wat van die muren die al vele jaren oud zijn. Wel zie je natuurlijk ook stukjes muur die er inderdaad uitzien alsof ze ieder moment in kunnen storten. Door de druk van de grond erachter worden de stenen steeds verder uit de muur gedrukt en hier en daar zijn er ook stukjes oude muur omgevallen. Maar ik verbaas me er steeds weer over dat ze toch nog zo lang blijven staan.

Boven op de heuvel, in de wijngaarden staat een muur die al vanaf dat we hier zijn komen wonen, dus ruim 10 jaar geleden, eruit ziet alsof hij ieder moment om kan vallen. Iedere winter denken we dat het de laatste winter is dat de muur staat maar iedere keer weer blijft hij toch staan :). Op de foto’s is het niet zo duidelijk te zien maar een flink stuk van de muur komt als het ware helemaal naar buiten omdat de stenen eruit worden gedrukt. Een klein gedeelte is er al tussenuit maar de rest blijft stug volhouden.

De muur erlangs, van een andere dorpsbewoner, was ook nog op de oude manier gestapeld, zonder cement ertussen. De eigenaars hebben deze muur laatst uit voorzorg opgeknapt door de gaten tussen de stenen alsnog op te vullen met cement. Op die manier zal hij nog wel vele jaren meekunnen :).

Sommige »škarpa’s« worden alleen gemetseld maar sommige zijn ook gevoegd. Net zoals bij een tegelvloer, alleen zijn het dan natuurlijk veel bredere en diepere voegen. Dit voegen wordt vaak gedaan met een soort »slagroomspuit« waar de specie inzit en die wordt dan zo tussen de voegen gespoten. Op zich ziet dat er mooi en afgewerkt uit maar zelf vind houd ik meer van het ruige, onbewerkte werk en vind ik het er natuurlijker  uitzien zonder voeg.

Verder worden er ook regelmatig trapjes gebouwd uit steen, zoals wij er verschillende om het huis hebben. Zo hebben we twee trappen aan het terras en een trap naar mijn tomatenkas. Ook waterputten zijn vaak van steen, zo ook die van ons. Onze tuin staat eigenlijk vol met muurtjes en trapjes uit steen en ik noem het hier daarom ook wel eens de kasteeltuinen van Gradenc, hahaha.

Soms kom je ook hele mooie of aparte stenen tegen en die worden dan wel gebruikt als decoratie in de tuin bijvoorbeeld. Zo staat er hier een eindje verderop een grappige steen die wij de »alien« noemen. Oordeel zelf maar :).

En zelf hebben we ook twee mooie stenen die we in de buurt hebben gevonden in de tuin gezet ter decoratie, met een prachtige esdoorn erlangs en een paar kleine tuinlampjes. Die noem ik de walvisstaarten :). Ik vind het zelf erg leuk. Het is voor mij een soort kunstwerk in de tuin. Onze buurman weet dat ik van mooie stenen hou en daarom komt hij me regelmatig vertellen als hij ergens weer eens een mooi exemplaar tegenkomt of, wanneer het een »hanteerbare« steen is komt hij hem brengen. Zo lief! In het bos boven het dorp ligt nog een flinke, driehoekige steen te wachten om opgehaald te worden, maar daarvoor is een tractor nodig met takel. Dat komt nog een keer. En dan nog bedenken wat ik ermee ga doen ;). Komt vast goed!