Afgelopen maandag schreef ik over de (soms rare) namen van Sloveense dorpen. Ik kreeg er leuke reacties op en één lezeres, uit het buitenland, schreef hoe grappig ze het vond dat haar Sloveense familie in een dorp woont waar er geen straatnamen zijn, maar alleen de naam van het dorp met het huisnummer. Dit is een normaal verschijnsel hier, aangezien Slovenië heel veel kleine dorpjes heeft die vaak maar uit een enkele »straat« bestaan of zelfs maar uit enkele huizen. Ons dorp Gradenc heeft in het »centrum« (ahum 😉 ) maar 17 bewoonde huizen. Er staan wel meer huizen, maar die staan leeg. Daarnaast staan er nog een behoorlijk aantal stallen en schuren, zodat het dorp meer lijkt dan het eigenlijk is ;). Alle huizen hebben dus alleen een huisnummer en ons adres is daarom bijvoorbeeld Gradenc 27. En omdat Gradenc onder de gemeente Žužemberk valt, hebben we de postcode van Žužemberk.
Nu zou je kunnen denken: »Dat is handig, hoef je nooit een straat te zoeken, alleen maar de nummers te volgen naar het juiste huisnummer«. Nou, dan kun je nog wel eens bedrogen uitkomen. De huisnummers gaan heel vaak totaal niet op volgorde namelijk. Heb je nummer 20 nodig en ben je bij nummer 21? Dat heb je geen enkele garantie dat het huis dat je zoekt er zelfs maar in de buurt ligt, haha. Voor hetzelfde geld moet je nog 500 meter doorrijden, ergens rechtsaf slaan en naar het einde van de weg rijden om bij nummer 20 te komen ;). De reden voor die door elkaar lopende huisnummers is voornamelijk dat er door de jaren heen huizen zijn afgebroken en nieuwe huizen bijgebouwd. Een dorpje begon misschien ooit met 10 huizen, dus nummer 1 t/m 10. Later werd nummer 3 afgebroken en werd er bijvoorbeeld een nieuw huis aan het einde van dorp gebouwd dat dan nummer 3 kreeg. Of er werd een nieuw huis gebouwd tussen nummer 4 en 5 wat dan nummer 11 kreeg. Ik noem maar even wat. Op deze manier werden dorpen groter en kwamen de huisnummers steeds meer door elkaar te liggen. In Gradenc is het nog niet zo’n probleem, aangezien het een heel klein dorp is. Maar wanneer je een dorp hebt met bijvoorbeeld 80 huizen, dan kun je je soms echt een ongeluk zoeken naar een bepaald huisnummer :).
En wanneer je trouwens denkt dat Gradenc een superklein dorpje is….. Toen Bine en ik net samen waren en ik naar Slovenië was verhuisd, woonden we een korte periode in een dorpje met 3 huizen! En van die drie stond er ook nog eens eentje leeg! Het huisje dat wij tijdelijk huurden, was van een man die in het buitenland woonde en er maar een paar keer paar jaar even kwam, dus het grootste gedeelte van het jaar stond ook dat huisje leeg, haha. Onze buren woonden daarom bija het hele jaar helemaal alleen in het dorp. Toendertijd liep er alleen een zandpad door het dorpje waar twee huizen aanlagen. Het derde huis stond wat meer naar achter. Het was in beide richtingen een paar kilometer naar een volgend dorp en daarom woonden we omringd door velden en bos. Ik vond het helemaal geweldig dat dat sowieso mogelijk was. Ik heb er één van mijn mooiste herinneringen in Slovenië aan overgehouden. Op een prachtige, zonnige zomerochtend, het was nog vroeg, riep Bine me. Ik lag nog in bed en hij was net opgestaan. Aan de overkant van het huisje, op het veld, stond een hert te grazen, op nog geen 20 meter afstand. Samen hebben we toen in de deuropening naar dit vreedzame tafereeltje staan kijken. Machtig mooi, zeker wanneer je net uit Nederland bent verhuisd waar je zoiets nog nooit mee had gemaakt, of ooit zelfs maar zou kunnen meemaken. Helaas hadden we in die tijd nog geen mobiele telefoon en ook geen fototoestel bij de hand :(. Ik had jullie er graag een foto van laten zien.
Ook hier in de omgeving hebben we van die »mini« dorpjes. Nog geen 4 kilometer verderop ligt het dorpje »Klopce«, wat ook maar 3 huizen heeft :D. Zo grappig. Ik loop er vaak doorheen wanneer ik ga wandelen. In een paar stappen sta je er weer buiten. Ik heb voor de lol even gegoogled en las dat er in Slovenië 22 dorpjes zijn met 2 bewoners, 20 dorpjes met maar 1 bewoner en maar liefst 60 »dorpjes« met geen ekele bewoner, leegstaand dus. Over die laatste groep meer in een volgend blog.
Idd een heel gezioek met alleen plaatsnaam en huisnummers.
In ons dorp (gehucht) ging het helaas mis met de ambulancedienst. Een buurman was uit de kersenboom gevallen tijdens het plukken. De arme man kon zich niet bewegen ivm diverse breuken. En de ambulance maar zoeken. Gelukkig kent iedereen elkaar, dus bij navraag was het adres snel gevonden
Ja, in die gevallen kan het inderdaad nog veel vervelender zijn. Maar inderdaad, meestal kent men elkaar allemaal.