
Genieten van de kleine dingen…
Vanochtend ging ik weer de deur uit voor mijn dagelijkse wandeling van een kilomer of vijf. Iets wat ik sinds 10 maanden trouw doe. Nu de lente net begonnen is en hier en daar de eerste bloemetjes uitkomen, geniet ik des te meer van alles wat ik onderweg langs de weg zie. Ik kan echt heel erg genieten van die kleine gelukmomentjes. Vanochtend vertrok ik om half negen, het was droog en een waterig zonnetje liet zich al zien. Ik werd begeleid door een prachtig vogelconcert 😊 (GELUID AAN!).
Ik liep richting Žužemberk, vijf kilometer van ons dorp. De eerste twee kilometer loopt de weg door het bos en langs de kant van de weg groeien allerlei verschillende schattige kleine bloemetjes zoals het longkruid. Dit kruid heeft paarse en roze bloemetjes en wordt hier geplukt en gedroogd om thee van te trekken. Zoals de naam al aangeeft is het goed bij luchtwegproblemen zoals hoesten.

Ook zag ik mooie witte bosanemoontjes, het schattige blauwe vergeet-me-nietje en de Hacquetia. Dit bloempje is geelgroen en de bloeitijd is van ca. maart tot en met mei. Dit plantje kan ook prima in een tuin maar moet wel in de schaduw staan, onder andere struiken bijvoorbeeld. Ik haal regelmatig wel eens wilde plantjes uit de grond om ze vervolgens in mijn tuintje te planten, in de hoop dat ze het daar gaan doen. Helaas liggen onze twee siertuintjes vrijwel compleet in de volle zon dus is dit plantje jammer genoeg niet geschikt.

En wat dacht je van dit aparte plantje? Dit is volgens mij de vroege wolfsmelk. De naam is goed gekozen want vroeg in het voorjaar komen de eerste bloemen aan de plant. Ook dit is een prima vaste plant die wel een meter hoog kan worden. De bloeiwijze breidt zich steeds verder uit en er komen steeds meer bloemetjes aan de bloeistengel. Zelfs als de plant is uitgebloeid ziet ie er nog decoratief uit. Deze kan zowel in de zon als halfschaduw dus misschien moet ik die maar eens proberen mee te nemen 😉.

De stengelloze sleutelbloem is een eetbaar (en heel gezond) bloempje en wordt hier ‘trobentica’ genoemd, wat trompettertje betekent. Ra, ra, waarom (geluid aan!) :D….

Helaas ‘groeien’ er ook andere dingen langs de kant van de weg die ik juist niet tegen wil komen en waar ik heel verdrietig van wordt in plaats van blij ☹. Regelmatig loop ik daarom met een vuilniszak en afvalgrijper maar dat is natuurlijk een druppel in de zee.

Maar goed, misschien, heel misschien, kom er ooit een tijd dat we de natuur niet meer als afvalbak gaan beschouwen. Ik blijf hoop houden en geniet ondertussen van de natuur die er (hier gelukkig nog veel) over is.
Mooi he, die prille lente. Je kunt goed ’trompetteren’!
Pas op met wolfsmelk. Ik heb er eens flinke irritatie aan overgehouden – ook in mijn oog gekregen, zodat ik op de eerste hulp belandde.
Joh Magda, dat meen je niet! Gelukkig heb ik niks aangeraakt, alleen foto gemaakt ;).
Hoi Arlette , wat een heerlijk verhaaltje , vooral om dat we zo toe zijn aan de lente. , het nwe begin ,
Dank h je e wel voor de wandeling. , ik hoop deze nog een keer met jou samen te doen , lieve groetjes
Dat zou super zijn Francien, ik hoop het ook! En dat het maar gauw echt lente mag worden!