Vandaag heb ik enorm genoten van de eerste echte zomerse dag. Volop zon, lekker warm, ook ’s avonds nog, waardoor we lang buiten hebben gezeten. Mijn favoriete tijd van de dag is zo na 6 uur ’s avonds, wanneer de hitte voorbij is maar de laatste zonnestralen nog heerlijk aangenaam warm zijn. Sinds anderhalf jaar hebben we een houten veranda met overkapping, waar we al ontzettend veel plezier van gehad hebben. De warmte blijft er langer onder hangen en we kunnen ook gewoon buiten blijven zitten tijdens een regenbui. Bine heeft de veranda zelf gemaakt, zoals bijna alles hier :). Zo ook de schommelbank, die ik al heel lang wilde hebben. Die kreeg ik vorig jaar voor mijn verjaardag. Hij hangt aan de balken van de overkapping en er zitten sinds kort ook mooie kussens in.

Verder heb ik lampionnetjes opgehangen en er staan verschillende planten en bloemen op de veranda. Het is een heerlijke plek geworden. Niet in de laatste plaats natuurlijk vanwege het uitzicht. Bijna iedere avond zien we wel een hert beneden in het veld grazen en de afgelopen week hebben we genoten van jonge vogeltjes die in één van de nestkastjes zaten en waarvan er eentje schijnbaar geen zin had om uit te vliegen. Ik heb er uren naar zitten kijken, turend door de verrekijker. Zo leuk!

Vorig jaar herfst heb ik ook een bloementuintje gemaakt, waar ik vanaf de veranda op uitkijk. Onze tuin bestaat voor het grootste gedeelte uit gras en we hadden een paar jaar geleden onderaan de veranda een smalle strook tuin gemaakt. Dat zag er leuk uit (ondertussen wat verwilderd) maar het nadeel was dat je dat tuintje niet zag vanaf de verande.

Ik wilde ook graag bloemen zien wanneer ik óp de veranda zit. Vandaar het nieuwe stukje tuin :). Ik heb er allerlei plantjes in gezet in allerlei kleuren door elkaar en dan vooral laag spul en kruipplanten, zodat het uitzicht blijft. Het moet natuurlijk nog allemaal gaan groeien maar zo wordt het stukje voor stukje steeds een beetje mooier. Bine heeft er aan de wegkant ook nog een laag muurtje langs gebouwd waar later een mini “kozolec” op komt te staan.

De Slovenen zijn niet zo van de »siertuinen«. Een tuin is voor hen een groentetuin. Dus toen ik begon met het onkruid vrij maken van mijn stukje tuin, dacht iedereen meteen dat ik er groente op ging verbouwen. Wanneer ik dan zei dat het een bloementuintje werd zag je ze denken…..«wat heb je daar nou aan?« De mooie, nieuw aangelegde siertuin van mijn ouders snappen ze dus ook niet echt :). Natuurlijk hebben ze wel wat bloemen in hun tuinen maar niet in de mate zoals wij dat kennen in Nederland. Wat je hier wel heel veel ziet zijn bloembakken aan balkons (die hebben bijna alle huizen) en op de vensterbanken, aan de buitenkant dus.

Ik kan echt enorm genieten van die kleine dingetjes in het leven, gelukkig maar! Een mooie bloem, een vlinder die voorbij fladdert, ’s avonds op de schommelbank kijken naar de lichtjes in de tuin en luisteren naar de krekels. Ik krijg er nooit genoeg van. Waar ik minder van geniet zijn de meikevers. De afgelopen jaren zijn het trouwens junikevers, maar dat weten ze zelf waarschijnlijk nog niet ;). Jezus, wat krijg ik de zenuwen van die beesten. Ik heb echt ook geen flauw idee waar die krengen goed voor zijn. Ze komen tevoorschijn wanneer het begint te schemeren, vliegen met tientallen bij elkaar rond bomen en struiken, zijn schijnbaar stekeblind want ze vliegen gewoon tegen je aan, en wanneer het donker is, na een klein half uurtje, zijn ze ineens weer verdwenen. En dat alleen een week of twee per jaar. Eens in de 4 jaar schijnen ze met z’n heeeeel velen te zijn. Wat heb je daar nou aan?? Ik heb een klein trauma aan die dingen overgehouden, toen ik als tiener in Slovenië op vakantie was en met een stel vrienden aan het wandelen was op een landweggetje, net buiten Bled. Langs de weg stond een heg en toen het begon te schemeren kwamen die schele beesten met z’n honderden tegelijk uit het niets tevoorschijn. Waarschijnlijk net zo’n jaar…… Ze vlogen aan alle kanten tegen ons aan en ik raakte compleet in paniek. Ik ben schuilend achter de rug van een vriend naar huis gekomen en vanaf dat moment ben ik als de dood wanneer ik ze zie rondvliegen. En ja, ik weet dat ze helemaal niks doen en als ik er ooit overdag eens eentje ergens verdwaast zie zitten dan zijn ze helemaal niet zo eng. Maar toch….. Van mij mogen ze uitsterven ;). Ik geniet nog steeds van het buiten zitten op de veranda, alleen zit ik tussen schemer en donker even net wat minder ontspannen…….