Toen we in 2009 hier kwamen wonen werd ons verzekerd dat, wanneer we ons eenmaal voor vast op dit adres zouden inschrijven, de gemeente de zandweg naar ons huis zou asfalteren. Nou, niet dus. Al die jaren hebben we hobbel de bobbel gereden van en naar ons huis. De weg was echt slecht en zeker na een flinke regenbui. Dan kwamen er goten van wel 20 centimeter diep in en moesten we echt slalommen om een beetje fatsoenlijk bij ons huis te komen.

Soms was het zo erg dat we in no-time een complete rivier naast ons huis hadden lopen.

Wat de gemeente wel deed was af en toe een vrachtwagen zand hier neergooien om de gaten mee te vullen. Maar dat moest Bine dan wel zelf doen. Af en toe kwam er een buurman helpen, maar hij heeft het ook heel wat keren alleen gedaan. Honderden kruiwagens met zand heeft hij in die jaren verstouwd en uren werk erin gestoken zodat we weer even redelijk normaal konden rijden. Af en toe gebeurde het dat hij na een enorme bui net de weg had gemaakt en dat er de volgende dag weer een bui kwam die al het zand weer wegspoelde en hij dus van voren af aan kon beginnen.

De zandweg die naar ons huis loopt (en verder door naar beneden) is een gemeenteweg dus je zou denken dat de gemeente er dan voor moet zorgen dat die weg in orde is. Helaas had de vorige burgemeester van Žužemberk andere prioriteiten. Af en toe schreef Bine wel eens een brief maar het antwoord was steevast dat wij, als »gebruikers« van de weg, de helft van de kosten zelf moesten ophoesten. De kosten van het asfalteren zouden zo rond de 8000-9000€ liggen wat zou betekenen dat wij minimaal 4000€ zelf moesten betalen. Een paar jaar terug heeft Bine eens een keer alle dorpsbewoners die gebruik maken van de weg (voornamelijk met tractoren) bij elkaar geroepen om te vragen of iedereen wat bij wilde dragen. Die »vergadering« liep toen op niks uit omdat men het niet eens kon worden over tot waar de weg geasfalteerd zou worden en wie er hoeveel aan bij zou dragen. Het plan ging dus weer in de ijskast.

Maar sinds een paar jaar is er een nieuwe burgemeester en dus dacht Bine dat het de moeite was om het nogmaals te gaan vragen. Deze burgemeester zei dat we maar door moesten geven hoeveel de dorpsbewoners samen zouden kunnen opbrengen en dan zou hij zijn best gaan doen. Bine besloot het nu anders aan te pakken en ging met pen en papier iedereen apart af om te vragen of en hoeveel ze zouden kunnen bijdragen. Uiteindelijk kwamen we op een leuk bedrag, een goed vierde deel van het totaalbedrag, en daarmee ging Bine terug naar de burgemeester.

Al na een paar dagen stond de goede man met een aannemer de weg te bekijken en nog geen weekje later werd er gestart met de voorbereidingen! We waren echt totaal verrast.

Toen de grondwerkzaamheden klaar waren was het wachten op het bedrijf dat asfalt zou leggen. En toen begon het te sneeuwen…….Bine en ik dachten allebei dat dat asfalt er dit jaar niet meer ging komen. Maar wat schetst onze verbazing? Een paar dagen na de sneeuw komt er doodleuk een heel team aan om alsnog asfalt te leggen. Tussendoor hielden de jongeren van het team zelfs nog even een sneeuwballengevecht :).

En nu, na ruim 10 jaar hobbelen en bobbelen over een slecht zandpad zweven we bijna naar boven en beneden over het nieuwe asfaltdek! Wij zijn er heel blij mee en zijn de burgemeester dan ook erg dankbaar voor zijn kordate aanpak.