In Slovenië heeft men een andere manier van bouwen dan in Nederland. Er wordt gebouwd met grote, rode blokken waar allemaal openingen inzitten. Op de hoeken van het huis gebruikt men andere stenen, die bijna helemaal hol zijn en die vervolgens worden opgevuld met betonijzer en cement. De isolatie komt aan de buitenant van het huis en bestaat uit een speciaal piepschuim van rond de 10 centimer dik, dat tegen de stenen wordt aangeplakt. Daarna wordt het afgesmeerd en komt er een kleur op. Omdat dit aan de buitenkant komt en best een behoorlijk smak geld kost, zie je vaak dat mensen al het huis intrekken voordat de buitenkant, de zogenaamde »fasade«, af is. Want binnenin is het dan wel al allemaal klaar en dat de isolatie ontbreekt is dan weliswaar merkbaar aan de stookkosten, maar het heeft geen invloed op het wonen in het huis. Ook wij hebben het op deze manier gedaan en nog steeds, na 8 jaar, hebben we geen fasade tegen het huis. Daardoor lijkt het van de buitenkant alsof we nog altijd in een bouwput zitten en dat vind ik wel eens jammer. Maar wanneer je eenmaal in je huis woont zijn er altijd wel andere dingen waar het geld naartoe gaat omdat die fasade nou eenmaal niet »noodzakelijk« is. Ik heb gehoord dat de overheid bezig is om een wet te maken die het verbiedt om in je huis te trekken vóórdat de fasade erop zit maar in hoeverre dat klopt en wat dat eventueel voor ons zou betekenen, weet ik niet. We wachten af en zitten voorlopig goed ;).
Zoals gezegd ging het metselwerk vrij snel en alle muren stonden binnen no-time. Toen moest er natuurlijk een dak komen. Dat bestaat compleet uit hout wat we zelf bestelden en wat daarna door een doorgewinterd »dakmannetje« op maat gezaagd werd. Deze man was 60 jaar oud toen en beresterk. En handig met een kettingzaag! De uiteinde van de dakbalken, die zichtbaar zouden bijven, werden door hem uit de losse hand, met de kettingzaag, in een leuk motief gezaagd. Ongelofelijk hoe hij dat deed! Alle balken werden vervolgens, met behulp van een buurman en zijn graafmachine, omhoog gehesen, waarna het dakmannetje, Bine en nog wat buurmannen ermee over de muren liepen om ze op hun plek te leggen. De hele dakconstructie stond in 1 week tijd! In Nederland wordt er een vlag opgezet wanneer het hoogste punt is bereikt……hier zetten ze er een »kerstboompje« op :). Bine is ermee omhoog geklommen en heeft het boompje »geplant«.
Nadat de pannen er weer opzaten moesten de muren van de bovenverdieping nog gemetseld worden. Ik ben nog altijd dankbaar dat dat goed is gegaan want mijn hemel, hoe Bine dat deed… Het is maar goed dat er geen Arbodienst of zo langskwam, haha. De onderste balken van de dakconstructie, die nu in het plafond zichtbaar zijn, liggen 90 centimeter uit elkaar. Er was nog geen plafond dus tussen de balken zat niks. Bine had er wat planken overheen gelegd en liep zo met stenen en kruiwagens cement over de balken. Een klein wonder dat hij niet naar beneden is gevallen in al die tijd. Buitenom had hij een soort »brug« gemaakt naar de tweede verdieping waar hij met de volle kruiwagens cement overheen reed om binnen te komen. Hij moest een aanloop nemen en al rennend de zware kruiwagens omhoog duwen. Wat heeft die man een werk verzet in die drie jaar!
Toen alle buitenmuren eenmaal stonden konden de deuren en ramen erin en daarna begon de afwerking binnenin, wat nog 2 jaar heeft geduurd. Het dichtsmeren van de muren, het plafond erin, afwerkvloeren, binnenmuren boven metselen, electriciteit aanleggen, betegelen, enz., enz.. Het was iedere keer weer zo’n geweldig gevoel als er weer een klus geklaard was en we weer een stukje verder waren. Langzaam maar zeker werd het een echt huis en kwam het einde in zicht.
Wat waren we blij toen we uiteindelijk in December 2011 in ons huis konden trekken! Sowieso was het voor ons de eerste keer dat we een eigen huis hadden want tot die tijd hadden we altijd gehuurd gezeten. Maar het feit dat we het ook daadwerkelijk helemaal zelf gebouwd (Bine) en ingericht (Ikke) hebben, maakt het wel speciaal voor ons. We genieten ook nog echt iedere dag van ons plekje en zijn heel dankbaar dat we dit, met alle fijne hulp, voor elkaar hebben kunnen krijgen.
Mooi geworden!