Vorig jaar schreef ik al twee blogs over cultuurverschillen en vandaag volgt deel drie. Ik kreeg het idee door een post op Facebook van een andere buitenlandse dame die met haar Sloveense man hier woont. Ze gaf haar zoontje namelijk een beker ijskoud water te drinken. Voor mij niks geks. Wij hebben al ons drinken altijd koud staan en onze kinderen hebben dus ook altijd, van kleins af aan, koude drankjes gedronken. In de zomer al helemaal. Melk, water, frisdrank……alles altijd koud. Toen mijn Sloveense familie en vrienden dat zagen kregen ze bijna een hartverzakking! Dat is hier dus echt »not done«. Kleine kinderen mogen absoluut geen koud drinken, zelfs geen water. En ook niet in de zomer! Alles moet minimaal op kamertemperatuur zijn maar het liefst nog lauwwarm. De reden? Ze krijgen keelontsteking wanneer ze koud drinken.

Ik moest daar hartelijk om lachen. In Nederland geven we onze kinderen juist een ijsje wanneer ze keelpijn hebben of nadat hun amandelen zijn getrokken, haha. Daar snappen ze hier niks van.

Ook qua het aankleden van (kleine) kinderen is er een behoorlijk verschil tussen Nederland en Slovenië. Wij trekken onze kinderen net zoveel kleding aan als we zelf doen. In de zomer korte broeken/jurkjes/shirtjes, ook voor baby’s. In de winter natuurlijk een truitje met een warm jasje wanneer we naar buiten gaan. Hier worden de kinderen echt veel te dik ingepakt naar mijn mening. Vooral baby’s en kleuters. Lexi is midden in de zomer geboren, op 15 juli. Nu is het in een ziekenhuis sowieso al altijd heel warm maar hartje zomer, met buiten temperaturen van 30+ graden nog veel meer. Toch werd haar door de zusters twee babypakjes met lange mouwen over elkaar aangetrokken! Arm kind. Eenmaal thuis trok ik haar snel een lekker T-shirtje met korte mouwtjes aan.

Ik weet nog dat ik in oktober met haar op controle ging in het ziekenhuis. In de wachtkamer moesten de kindjes vast uitgekleed worden. Het was een zonnige dag dus ik Lexi gewoon een broekje en een shirtje met lange mouwen aangetrokken en een normaal jasje. De moeder langs ons begon haar kindje uit te kleden en ik wist niet wat ik zag. Ten eerste had het een skipakje aan! Daaronder een truitje, daaronder een shirtje en onder de broek ook nog een dikke maillot. Echt vreselijk. Het kind lag dan ook flink te huilen, wat ik niet gek vond. Die moet het hartstikke warm hebben gehad. En door al die lagen kleding kon het zich waarschijnlijk ook nog eens amper bewegen.

Toen ik eens in de winter met Lexi in de wandelwagen buiten liep, was ik echt even bang dat iemand de kinderbescherming zou bellen. Ja, het was winter en koud, maar het was een mooie zonnige dag en er stond geen wind. Ik had geen muts op (heb ik trouwens nooit) en die had ik Lexi ook niet opgedaan. Jee, je had die gezichten moeten zien van de mensen die ik tegenkwam. Ik werd er zelfs op aangesproken door een wildvreemde vrouw. Ze was helemaal verontwaardigd. Tja, dat is dus ook een duidelijk cultuurverschil. Hier dragen alle kleine kinderen vanaf half september maillots onder hun broeken, weer of geen weer. Lexi had alleen een maillotje aan onder een jurkje :). Larsen heeft er volgens mij ooit eens eentje gehad die ik hem aandeed wanneer we gingen skiën of sleeën. Verder nooit.

Ik kan wel zeggen dat mijn kinderen nooit ziek zijn geweest. Nu nog niet trouwens. Ze zijn 1 keer per jaar een beetje verkouden of hebben een paar dagen wat keelpijn of oorpijn. Dat is het wel zo’n beetje. In Slovenië hoor ik echt altijd ontzettend veel mensen klagen dat hun kinderen om de haverklap verkouden/ziek zijn, angina of een oorontsteking hebben. Vandaar dat ik nog altijd voor de »Nederlandse« manier pleit ;). Ieder zijn ding zullen we maar zeggen :).