Over mij

Hallo, en hartelijk welkom op mijn blog. Mijn naam is Arlette Cundrič en ik ben geboren in maart 1972. Dat maakt me … hoe oud? OMG! Laten we deze informatie maar zo snel mogelijk vergeten;).

Als ik mezelf in een paar woorden zou moeten omschrijven, zou ik de volgende woorden gebruiken: open, direct, gastvrij, eigenwijs, familiepersoon en dierenvriend.

Oorspronkelijk kom ik uit Nederland maar ik ben in september 2003 met mijn Sloveense echtgenoot permanent naar Slovenië verhuisd. In januari 1995, tijdens een vakantie met mijn broer in dat land, ontmoette ik Bine. We zagen elkaar voor het eerst in een disco toen hij naar me toe kwam, behoorlijk dronken, en een gesprek begon. Omdat ik zelf niet drink en echt NIET van dronken mensen hou, was ik niet erg enthousiast. Gelukkig ontmoetten we elkaar de volgende dag weer, in nuchtere staat 😉 en we raakten aan de praat.

De volgende ochtend kwam Bine me vroeg ophalen en we maakten een mooie wandeling door de omgeving. Hij bleek vrachtwagenchauffeur te zijn en moest thuis gaan wachten op een telefoontje van zijn baas om erachter te komen wanneer hij weer een rit moest gaan doen. In 1995 hadden ze natuurlijk nog geen mobiele telefoons. Hij nam me mee naar zijn ouderlijk huis waar ik ook zijn ouders ontmoette. Hij hoefde die dag gelukkig niet weg en we hadden een heerlijke tijd. Hij bleek een hele aardige jongen te zijn. Een paar dagen later kreeg hij een telefoontje en moest hij naar Kroatië, vlakbij de Bosnische grens. Hij zou een dag of 4 wegblijven. Onze vakantie duurde nog maar 6 dagen en ik wilde zeker nog meer van hem zien. Daarom vroeg ik of ik met hem mee mocht en hij reageerde meteen heel enthousiast. Zo belandde ik in een vrachtwagen met een jongen die ik 3 dagen eerder had ontmoet, op weg naar een onbekende bestemming, die ook nog eens in een oorlogsgebied lag (de Joegoslavië oorlog). Ik voelde onbewust dat ik in die paar dagen zoveel mogelijk over hem te weten moest zien komen. We spraken over van alles en ik stelde hem veel vragen over zijn leven, zijn gedachten en overtuigingen.
Ik genoot van zijn gezelschap en alles wat ik onderweg zag.

Dat veranderde toen we dichter bij de Bosnische grens kwamen. Ik was geschokt toen ik het eerste kapotgeschoten dorp zag. Natuurlijk wist ik van de oorlog en ik had de beelden op tv gezien. Maar om het met eigen ogen te zien ….. de kogelgaten in de muren, de verlaten dorpen, de prikkeldraad. We reden een tijdje zo door, allebei in gedachte verzonken. Ik vroeg me ineens af hoe het voor Bine moest voelen om zijn land zo te zien. Ik draaide mijn hoofd om hem deze vraag te stellen en zag dat hij in stilte huilde. De tranen liepen over zijn wangen. Mijn hart vulde zich met liefde voor deze man en ik wist dat ik hem nooit meer wilde laten gaan. Op dat precieze moment werd ik verliefd op hem. Gelukkig voelde hij hetzelfde voor mij.

We besloten dat ik de volgende maand naar Slovenië zou komen om bij hem te gaan wonen. In hetzelfde jaar, op 7 september, trouwden we. We woonden een jaar in Slovenië, maar moesten vanwege alle bureaucratie naar Nederland verhuizen. We bleven vervolgens 7 jaar in Nederland, waar onze zoon Larsen in 1999 werd geboren. In 2003 besloten we het opnieuw te proberen en verhuisden terug naar Slovenië, wat de beste beslissing ooit bleek te zijn. Een jaar later werd onze dochter Lexi geboren.

We hebben de eerste paar jaar een moeilijke start gehad, maar staan ​​nu op een punt waar we een comfortabel en gelukkig leven leiden en daar ook volop van genieten. Omdat ik graag schrijf en mijn leven in dit prachtige landje graag met anderen wil delen, ben ik deze blog begonnen. Veel plezier!