Wanneer je op het plattenland van Slovenië verblijft, en dat is bijna overal ;), dan zul je vast en zeker wel eens een uitkijkpost zien. Dit zijn hoge houten hutjes met een vaste ladder waar jagers het wild in de gaten houden, tellen en helaas ook, indien nodig, afschieten. Er zijn vele jagersverenigingen en iedereen heeft zijn eigen uitkijkpost. De meeste staan in velden of langs de bosrand, maar er staan er ook IN het bos. De jagers moeten zich aan verschillende regels houden en kunnen er zeker niet zomaar op los schieten. Er zijn verschillende jachtseizoenen voor verschillend wild en ieder schot dat gelost wordt moet verantwoord worden, dat wil zeggen, gemeld worden. Zolang als ik hier woon wil ik al eens een avond met Bine in zo’n hutje gaan zitten om te kijken of we iets kunnen spotten. En dan het liefst een beer natuurlijk ;).

Vorig jaar waren er toeristen uit België in één van de vakantiehuizen die ik beheer in ons dorp en die man wilde ook heel graag een beer zien. Hij ging iedere avond een uur of twee, drie in een uitkijkpost zitten en zijn wachten werd beloond! Hij heeft uiteindelijk een beer gezien. En Nederlandse gasten, die een paar weken terug hier waren, zijn met een jager op pad geweest en ook zij hebben beren gezien. Vier maar liefst! Er zijn verschillende bedrijfjes die het “berenspotten” aanbieden want dat is erg in trek bij toeristen. Je moet er wel wat voor neertellen en dan nog heb je natuurlijk geen garantie. Maar die jagers weten wel waar de beren zich ongeveer bevinden en zij voeren ze ook. De kans dat je ze ziet op de plekken waar zij je heenbrengen is dus wel een heel stuk groter.

Maar om de één of andere reden is het er nog nooit van gekomen dat Bine en ik in zo’n hutje zijn gaan zitten. Raar eigenlijk. Herten zien we natuurlijk heel regelmatig hier, en in de omgeving, maar wie weet wat we in zo’n uitkijkpost nog meer zouden zien. Er zitten namelijk ook veel wilde zwijnen, en vossen, dassen en zelfs wolven. Maar die laten zich bijna nooit zien. Ik heb het geluk gehad om er wel een keer eentje te zien, midden in de nacht, aan de rand van ons dorp. Wat ik daar deed, zo midden in de nacht? Nou, dat zal ik even uitleggen. Wel beloven om niet te lachen! Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn introductie ben ik een hele grote dierenvriend. Tijdens de bouw van ons huis woonden we ruim twee jaar in een heel oud huisje in het dorp. De vloeren waren van hout en zaten vol gaten. De muren ook trouwens. We hadden daarom last van muizen.

Nu komt er bij mij geen andere muizenval in huis dan een diervriendelijke, dat wil zeggen, een val waar de muis in een bakje opgesloten komt te zitten zodat je hem of haar vervolgens buiten ergens weer los kunt laten. Er staat bij dat je de muis minstens een paar kilometer weg moet brengen, anders komt ie met dezelfde gang weer terug ;). Wij hadden dus zo’n val in de keuken gezet. Nu moet ik ’s nachts altijd wel een keer uit bed om te plassen en in dat huisje moest ik door de keuken om naar de badkamer te komen. Wat gebeurde er nu regelmatig? Ik werd ’s nachts wakker om te plassen en liep dan door de keuken naar de toilet en hoorde dat er een muis in de val zat. Die beestjes zaten in een klein doosje gevangen en gingen natuurlijk als een gek tekeer om eruit te komen. Ik hoorde ze dan volop krabben en zo. En omdat het midden in de nacht was zou het muisje nog uren moeten wachten voordat we hem ’s ochtends weg zouden brengen. Dat vond ik dan zoooo zielig! Wat deed ik dus? Ik trok mijn kleren aan, pakte de val en liep naar buiten, naar de rand van het dorp, om daar het muisje vrij te laten. Op één van die keren zag ik ineens een wolf te staan, zo’n meter of 50 bij mij vandaan, maar net onder een lantaarnpaal, zodat ik hem goed kon zien. We keken elkaar aan en stonden allebei een moment af te wachten wat de ander zou doen. Gelukkig besloot de wolf al snel om het zekere voor het onzekere te nemen en liep weg. Een heel speciale ervaring!

Maar één dezer dagen gaan we het gewoon echt een keer doen, een avond in een uitkijkpost doorbrengen. En dan laat ik jullie natuurlijk weten wat we hebben gezien :).