Toen ik pas in Slovenië kwam wonen was ik doodsbang voor slangen. Die zie je hier regelmatig namelijk. Maar zoals met (bijna) alles, ook dat went. De slang die we het meest zien is de hazelworm. En zoals de naam het al zegt, het is meer een uit de kluiten gewassen regenworm dan een slang. Hier noemen ze hem »blinde« slang (Slepec). Geen idee of hij ook echt blind is maar hij doet in ieder geval niks. In principe kan hij wel bijten maar hij heeft maar zo’n klein bekje dat hij niet eens in mijn vinger zou kunnen bijten. Ik wilde proberen om er aan te wennen dus had Bine opdracht gegeven om mij te roepen als hij ergens een hazelworm zag. Hij pakte hem dan op en ik probeerde hem heel voorzichtig met één vinger te »aaien«. Langzaam maar zeker verdween mijn angst en nu pak ik ze zelf ook op, weliswaar met handschoenen aan. Ik kan er nog steeds van schrikken wanneer er ineens eentje wegschiet ergens, maar bang ervoor ben ik dus niet meer.

Er zitten echter ook giftige slangen, adders. Giftig in de zin dat je flink last (pijn) kan hebben van een beet maar ze zijn verre van dodelijk. En zoals met de meeste wilde dieren, ze zijn banger van ons dan wij van hen en zullen dan ook altijd weg vluchten, mits dat mogelijk is. Ze vallen alleen aan wanneer ze zich bedreigt voelen en niet snel genoeg weg kunnen. Een andere slang die we hier regelmatig zijn is de Esculaapslang (Gož). Dat is ook de grootste soort in Slovenië. Hij kan wel 2 meter lang worden maar is ongevaarlijk. Een prachtig beest om te zien. We hebben hem deze slang al verschillende keren gezien en Bine heeft hem een keer op de foto gezet, op de weg in het dorp.

We hebben ook heel wat soorten amfibieën hier. Een tijdje terug hadden we iedere avond twee padden op ons terras zitten. Ik heb ze twee keer in een emmer gezet en in de tuin gezet. Daarna zat er iedere avond nog eentje. Die ik heb ik toen maar gelaten. Ik was eerst bang dat een van de katten hem te pakken zou nemen maar schijnbaar vinden ze padden niet lekker ;).

In de zomer stikt het hier van de Muurhagedissen (Martinček). Dat zijn kleine, bruine hagedisjes en die zitten graag tussen de stenen en rotsen- Wanneer het warm is gaan ze er lekker op zitten zonnebaden. Ze zijn supersnel en daarom kun je ook wel eens van schrikken maar ze doen niets. Een andere soort hagedis die hier veel voorkomt is de grotere Westelijke smaragdhagedis (Zelenec). Hij heeft een prachtige groen-blauwe kleur. Wanneer hij bij zijn staart wordt gepakt, bijvoorbeeld door een kat, laat deze automatisch los en groeit vervolgens vanzelf weer terug.

Ik heb meer moeite met insecten, maar sommige zijn ook wel erg interessant en zelfs mooi om te zien zoals de bidsprinkhaan (Bogomoljka).

Gelukkig hebben we niet veel last van insecten hier. Soms wat mieren en in de zomer wat wespen, maar niks “ernstigs”. Veel mensen zijn erg bang voor hoornaars (Sršen). Die zien we ook regelmatig. Deze grote wespensoort schijnt echter helemaal niet agressief te zijn en ik raak dan ook niet in paniek wanneer er eentje in de buurt zit. Gewoon rustig blijven zitten en dan vliegt hij vanzelf weer weg. We letten er wel op dat ze geen nest bouwen in de buurt.

Wat ook een heel apart insect is om te zien is het Vliegend hert (Rogač). Het is een van de grootste keversoorten in Europa en kan wel 9 centimer lang worden. Het mannetje heeft heel lange kaken die je doen denken aan een gewei van een hert. Vandaar de naam. Wanneer hij langsvliegt maakt hij een hard brommend geluid. Het rare is dat hij bijna rechtop vliegt en ook op die manier “opstijgt”. Erg grappig om te zien. Wanneer je in de natuur wilt wonen zul je al deze beestjes erbij moeten nemen :).