Een paar weken geleden was het hier weer hooitijd. Meestal is dat 2 of 3 keer per zomer en in 1 of 2 dagen wordt al het gemaaide, gedroogde gras van de velden opgehaald en opgeborgen. Een gedeelte op hooizolders, een gedeelte ingepakt in balen. Op die dagen is het een af en aan rijden van tractors langs ons huis. Gelukkig hebben we sinds ruim een half jaar een asfaltweg tot aan het einde van onze tuin. Voorheen was dat grindpad en je kunt je voorstellen dat dat heel wat stof gaf. Zeker wanneer er dan nog een paar van die jonge knullen, die eigenlijk nog niet eens tractor mogen rijden, het leuk vinden om met een flinke rotgang naar beneden te stuiven.

Het maken van balen gebeurt vaak door iemand van buitenaf die wordt ingehuurd, omdat je daar natuurlijk weer een speciale machine voor nodig hebt die niet iedereen zelf koopt aangezien dat een flink kostenplaatje is. Daarom wordt er iemand gebeld die die dag komt en meteen voor meerdere personen uit het dorp balen maakt. Die balen worden vervolgens met een soort grote vork aan de tractor opgepakt en naar huis gebracht. Het ingepakte hooi kan langer worden bewaard en soms worden de balen ook verkocht wanneer men »teveel« heeft voor het eigen vee.

Volgens mij zijn wij zo’n beetje de enige uit het dorp die geen boerderijtje of wijngaard hebben en dus ook geen tractor en werk daarmee. Alhoewel, Bine heeft er vaak toch behoorlijk wat werk mee. En dat doet hij best graag. Hij is natuurlijk ook opgegroeid op het platteland en zijn vader had thuis ook een klein boerderijtje waardoor al dit werk hem heel bekend is.

Zo maait hij het perceel van mijn ouders, die tegen ene heuvel is gelegen en flink steil is, de tuin van het vakantiehuis dat ik verhuur dat langs het huis van mijn ouders ligt, en nog een derde perceel, iets verderop, van vrienden van ons die zelf niet in de buurt wonen. Deze percelen kunnen alleen maar met een bosmaaier gemaaid worden en dat is flink wat uurtjes werk.

Maar ook de buurman doet regelmatig een beroep op hem om te helpen bij het boerderijwerk. Hij heeft twee zonen die ondertussen allebei hun eigen gezinnen met jonge kinderen en een full-time baan dus die hebben logischerwijs minder tijd dan vroeger om vaders daarbij te helpen. Het heeft natuurlijk ook voordelen dat hij anderen helpt want ze zijn hier wel van »voor wat, hoort wat«. Zo krijgt Bine op zijn beurt weer stookhout van de buurman :).

Het opruimen van het hooi is behoorlijk zwaar werk. Natuurlijk gebeurt het altijd in de zomer wanneer het flink warm is en het stoft en kriebelt als een gek. De laatste keer ben ik mee gegaan om een klein beetje mee te helpen, maar vooral om wat plaatjes te schieten ;). Ik blijf het leuk vinden om dat soort »ambachtelijke« klussen te zien in ons dorpje. Ik ben daar niet mee opgegroeid en daarom vind ik het interessant om te zien.

Terwijl de buurman reedt af en aan met de tractor met hooiwagen en de »hulpen« gooiden het hooi in de schuur. De hooiwagen heeft een handig schuifsysteem waardoor het hooi eerst vanaf het veld op de wagen wordt geschoven en eenmaal bij de schuur er weer wordt afgeschoven.

Daarna wordt het met hooivorken in de schuur gegooid/geduwd. Bine stond binnen en gebruikte een hooivork om het hooi verder de schuur in de gooien zodat alles erin paste. En waar ik een klein hoopje hooi op de vork neem (letterlijk :D), nemen die mannen echt een hele baal. Je zou denken dat hooi bijna niks weegt maar in die hoeveelheden is het een zware last hoor, poeh.

Gelukkig krijgen ze tussendoor een lekker koud pilsje of een »spritzer«, witte huiswijn en bronwater. En na de gedane arbeid zorgt de buurvrouw natuurlijk altijd voor een lekkere maaltijd.