Afgelopen zaterdag was het weer eens zover. De mannen uit het dorp gingen de heuvel langs het dorp afbranden. Dit doen ze regelmatig, meestal eens per jaar, maar deze keer was het al twee jaar niet gebeurt. De hoogste tijd dus. Doen ze dit niet, dan is de heuvel binnen de kortste keren een wildernis van vooral varens en groeit er in een paar jaar tijd een compleet bos. Door alles regelmatig af te branden, houden ze het onder controle.

Meestal wordt bij het afbranden ook de hulp van de (vrijwillige) brandweer ingeroepen……gelukkig maar. Zo’n flink vuur kan in no-time uit de hand lopen en dan kunnen de gevolgen enorm zijn. Omdat er een aantal wijnhuisjes in de buurt staan nemen ze geen risico en spuiten ze de omgeving eromheen goed nat. De omstandigheden waren zaterdag goed. Het was zonnig, de grond was harstikke droog en er stond niet teveel wind. Ook Bine ging helpen en ik ben tussendoor een keer gaan kijken toen ik met Ivy ging wandelen.

Er waren zo’n 20 man aan het helpen om het vuur onder controle te houden en de goede weg op te leiden. De brandweer heeft hier handig gereedschap voor in de vorm van een soort metalen bezem. Daarmee meppen ze op het vuur om het te doven wanneer het te ver de verkeerde kant op dreigt te gaan. Sommige dorpsbewoners gebruiken hiervoor ook de takken van varens.

Het rookt natuurlijk als een gek dus je moet goed oppassen waar je loopt want soms slaat de wind ineens om en dan sta je ineens midden in de (hete) rook. Ik ben  er snel doorheen gelopen en grapte toen tegen Bine dat ik nu gerookt was en dus vast heerlijk smaakte ;).

Mijn ouders hebben hun huis op die heuvel dus ook daar werd goed opgelet. Ze zijn er zelf nog niet dus ze hadden gelukkig geen last van de rook. Wel waren ze blij te horen dat het weer gedaan was want als men alles zou laten doorgroeien dan zaten ze nu tegen een bos aan te kijken in plaats van naar het prachtige uitzicht dat ze hebben :).

Op het grootste stuk van de heuvel staan heel veel jonge eikenboompjes die in die twee jaar tijd al tot wel anderhalve meter hoogte gegroeid zijn. Met het afbranden krijg je die helaas niet weg. Ze zijn sterk. De heuvel is nu helemaal zwart geblakend maar over een maand is alles weer helemaal groen. Dat gaat zo snel! Daarom gaan ze binnenkort ook weer een middag met z’n allen aan de slag om de eikjes om te zagen.

Vroeger bestonden de heuvels hier uit grasland die ieder jaar meerdere malen werden gemaaid om gras te drogen voor de koeien. Tegenwoordig heeft lang niet iedereen meer dieren en degene die ze wel hebben, hebben nog maar een paar koeien. Daarom is er natuurlijk lang niet zoveel hooi meer nodig als vroeger, toen men leefde van de boerderij. Dat is ook de reden dat wij nu vanuit ons terras uitkijken op een beboste heuvel. Veertig jaar geleden bestond die uit alleen maar gras. Maar toen men eenmaal stopte met maaien kreeg de natuur de vrije hand en is er een compleet bos gegroeid. En dat vind ik prima want het geeft ons een mooi uitzicht en op deze manier kunnen we ook vooral de seizoenen prachtig meemaken :). Nu is het wachten op het schitterende jonge groen dat we binnenkort weer gaan zie. Leve de lente!