Vandaag is ook bij ons de eerste sneeuw gevallen, maar de periode daarvoor is vaak nog heel mooi geweest qua zon en temperatuur. Vanaf de zomer zijn we bezig geweest met een paar grote klussen in en om huis en nu die eindelijk af waren hadden we weer tijd om meer te genieten van de natuur en elkaar. Vandaar dat we in de afgelopen maand drie keer een mooie wandeling hebben gemaakt, samen met mijn ouders die in het voor- en najaar altijd drie maanden in Slovenië wonen.
Bine zou het liefst elk weekend de bergen in gaan. Hij is een echte Sloveen, heeft een goede conditie en is gewend om bergop te lopen. Ik, als echte Nederlandse, en met een voorkeur voor alles wat zoet is, duidelijk niet :). En mijn ouders zijn weliswaar in prima conditie, maar wel allebei al in de zeventig. We zoeken dus altijd kortere routes uit die niet te zwaar zijn.
De eerste tocht ging naar de top van Nanos, een berg in Primorska. Er lopen verschillende routes, onder andere vanuit Razdrto, maar dat is een langere, steilere route. Wij kozen de kortere en minst steile route, vanaf de hut »Eko koča«. Er stond aangegeven dat de route anderhalf uur wandelen was. Het eerste stukje ging door het bos maar daarna liep je door grasweides met weidse uitzichten. Het was hier niet zo steil dus dat ging lekker. Aan je rechterkant heb je dan een behoorlijk steile afgrond en kun je over het hele dal kijken. Het weer was deze dag wat minder en even leek het erop dat we in de mist zouden moeten lopen. Gelukkig trok de mist op en zagen we zelfs nog af en toe even het zonnetje. Het laatste stuk van de route was behoorlijk steil en ging over zeer rotsachtig terrein wat niet prettig loopt natuurlijk en waarvoor je ook echt wel goede bergschoenen nodig hebt. Die hadden we dus heel langzaam klommen we naar boven, met regelmatige korte stops om even op adem te komen :). Uiteindelijk hadden we bijna twee en een half uur nodig om de top te bereiken. De hut (Vojkova koča, 1262m) stond tussen wat bomen en had helaas geen uitzicht, maar wanneer je een meter of twintig verder loopt, sta je weer aan de rand van de berg en kijk je prachtig ver weg. Er staat hier ook een grote televisie zendmast. In de hut hebben we lekker wat gegeten en gedronken om daarna weer met frisse moed aan de terugweg te beginnen.
De tweede tocht was was wat korter en makkelijker. Vanuit een zandweg aan de Sava rivier, net onder het dorpje Ribno, bij Bled, liepen we naar de hut Talež, gelegen op een hoogte van 725 meter. Deze route liep helemaal door het bos maar omdat er niet veel blad meer aan de bomen zat had je toch hier en daar wel wat uitzicht. Voor deze route stond een uur, wij liepen anderhalf uur. De hut staat aan de rand van het bos en hier heb je wel een geweldig uitzicht op onder andere het meer van Bled en de berg »Stol«. Het weer was prachtig met volop zon dus dat was extra genieten. Zoals hier normaal is, kun je in berghutten verschillende eenpansgerechten krijgen, hier genaamd »enolončnice«. Bine en pap zijn allebei gek op Servische bonensoep (»Pasulj«) en die hadden ze in deze hut. Ze hebben er heerlijk van gesmuld. Mam hield het bij een stukje versgebakken apfelstrudel en ik nam de »Segedin«, een lekkere maaltijdsoep met zuurkool en vlees.
De laatste tocht die we twee weken geleden hebben gelopen was naar de hut op de berg Roblek, gelegen op 1657 meter hoogte. Ook hier zijn we met de auto zo hoog mogelijk gereden en toen gaan lopen. Het laatste stuk met de auto was bijna niet te doen door diepe geulen in de weg en modder, maar gelukkig is Bine een goede chauffeur en zijn we er zonder kleerscheuren gekomen :). We parkeerden de auto bij de berghut »Planinca«, op 1100 meter, en gingen van daaruit lopen. Hier stond aangegeven dat het een uur en een kwartier lopen was. De eerste helft ging prima, de tweede helft was behoorlijk steil en ging dus weer heel langzaam. We liepen de hele weg door het bos en hebben er ruim twee uur over gedaan. Maar de beloning bovenaan maakte het allemaal de moeite waard. Wat een fantastisch uitzicht! Bine en ik waren er jaren geleden al eens geweest, maar het was toch weer adembenemend. Je kijkt er direct uit op de Triglav en in de andere kant richting Ljubljana, wat trouwens de hele dag in de mist heeft gelegen terwijl wij met volop zon en zestien graden buiten zaten! We hebben weer heerlijk gegeten en zijn in anderhalf uurtje terug gelopen.
Nu de winter in aantocht is zal het moeilijker worden om zulke tochten te maken, maar voor in het voorjaar raad ik deze wandelroutes van harte aan! Voorlopig zullen we het moeten doen met de foto’s :).
Jullie hebben fijne wandelingen gemaakt.Geniet van de bergen ,ook al ligt er sneeuw.Kijk er naar uit ,om deze wandelingen ook te doen
In de sneeuw de bergen in doe ik liever niet maar gelukkig is een wandeling hier in de buurt ook prachtig :). In het voorjaar hebben we alweer wat routes gepland staan. Laat me weten hoe de wandelingen jou bevallen. Groetjes!