Toen ik Bine leerde kennen en we een relatie kregen en trouwden, heb ik er totaal niet aan gedacht dat er mogelijke cultuurverschillen zouden kunnen zijn. Bij cultuurverschillen dacht ik meer aan »ver van mijn bed« landen en mensen met een andere huidskleur of godsdienst. Klinkt nu erg kortzinnig maar zo voelde ik dat toen. Ik was natuurlijk ook nog jong en had niet veel gereisd. Maar al heel gauw zag ik dat deze verschillen er wel degelijk waren, dat eerste jaar dat ik in Slovenië woonde. Het cliché dat Nederlanders heel direct zijn bijvoorbeeld. Nou, dat bleek al gauw heel waar te zijn. Ik merkte regelmatig dat sommige Slovenen behoorlijk met hun oren stonden te klapperen wanneer ik ergens mijn mening over gaf. Soms leken ze zelfs een beetje geschokt. Het werd me al snel duidelijk dat ik moest leren om mijn bewoordingen op een iets minder directe manier te uiten. Dat kan nog steeds soms moeilijk zijn, ook na bijna 17 jaar. Ondertussen heb ik wel geleerd dat er heel veel landen zijn waar de mensen van onze Nederlandse directheid kunnen schrikken.
Men is in Slovenië over het algemeen ook veel beleefder vind ik. Vaak blijven (vage) bekenden je jarenlang met U aanspreken, iets wat in Nederland niet gauw zou gebeuren. Wij gaan vaak al heel snel over op tutoyeren, zeker wanneer we vaker contact hebben met mensen, zoals leerkrachten van je kinderen, kassieres van de plaatselijke supermarkt, de huisarts, enz.
Iets waar ik vooral in het begin veel moeite mee had is dat je nooit echt heel close met iemand kunt worden. Niet zoals wij dat kennen in Nederland in de vorm van een hartsvriendin bijvoorbeeld of heel goede vrienden waar je samen dagjes mee weggaat en zo. Alhoewel de mensen hier over het algemeen allemaal zeer vriendelijk en gastvrij zijn, zeker voor buitenlanders, blijft men altijd iets van een afstand bewaren. In deze omgeving vooral is het ook de gewoonte om mensen nooit binnen in je huiskamer te ontvangen maar buiten op straat of in de garage. Dat klinkt raar he? Ik zal het uitleggen. De meeste huizen zijn hier zo gebouwd dat de beneden verdieping bestaat uit een inpandige garage en vaak nog 1 of 2 kamers met een toilet en badkamer. De eigenlijke woning is dan op de tweede verdieping waar men meestal alles heeft, huiskamer, keuken, badkamer, maar ook de slaapkamers. Vaak is er dan nog een derde verdieping die leegstaat of waar eventueel wat kamers zijn gemaakt waar een van de kinderen later een eigen appartement van kan maken. Het is hier namelijk normaal dat een of meerdere kinderen thuis blijven wonen en een eigen verdieping in huis hebben voor hun gezin. Wanneer je dus aan de deur komt om een babbeltje te maken blijft men dus beneden en sta je daardoor of op straat of in iets van een garageruimte (waar dan wel vaak een tafel en bankjes of zo staan) te praten en drinken. Ook feestjes worden op die manier gehouden. En als je al binnen in huis komt dan is het de gewoonte om je schoenen uit te doen en krijg je een paar sloffen aangeboden en gaat men in de woonkeuken zitten :). De eigen huiskamer is prive en alleen voor eigen gebruik.
Wanneer het zomer is en lekker warm buiten is het natuurlijk geen enkel probleem om buiten op de stoep of in de tuin te staan buurten, maar in de winter, wanneer het flink koud is heb ik daar echt geen zin in. Wanneer er dan een buurman aan de deur komt loopt Bine met 2 blikjes bier naar buiten en staan ze daar makkelijk een uur te kletsen. In het begin vond ik dat echt verschrikkelijk en drong steeds maar aan dat ze binnen kwamen zitten. Daar ben ik maar mee gestopt want dat doen ze dus echt niet. Wij hebben trouwens ons huis ook op een »Nederlandse« manier ingericht. We hebben maar 2 verdiepingen. Op de begane grond hebben we de huiskamer met open keuken en een hal met badkamer en toilet. Boven is een tweede badkamer en 3 slaapkamers. Men is nu eenmaal niet gewend om bij anderen in de huiskamer te gaan zitten dus blijven ze buiten. Tja, dan maar niet J. Maar zo kwam het wel dat ik eens ’s avonds op een buurtfeestje mijn glas water aan mijn mond zette en het water half bevroren bleek. De rest zat aan de Gluwijn (het was eind december en het vroor 10 graden) maar ik drink geen alcohol en zat dus aan mijn gewoonlijke glaasje water. Dat was wel een nieuwe ervaring hoor. Volgende keer meer over de cultuurverschillen…..
Hoi Arlette,
Ik heb een wat andere ervaring met de ontvangst thuis. Toen ik ruim 40 jr geleden voor het eerst naar Slovenië kwam, werd ik wel bij mensen thuis uitgenodigd. (Gorenjska). Ook bij de familie van Silvo en vrienden daarvan (Stajerska) gewoon gezellig in huis.
Het kan per regio schelen misschien?
Wel is het zo dat se vrouwen full-time werken, dus geen tijd hebben voor gezellige dingen., zodat in NL, dat je leuke “vrouwendingen” doet.
De slofjes vind ik wel een uitkomst, scheelt in schoonmaken!
Ik vind je blog heel leuk, veel succes ermee!
Dat klopt Magda, bij Bine thuis gingen we ook gewoon naar binnen, in de keuken weliswaar maar wel binnen ;). Zal zeker per regio verschillen.
Leuk om dit te lezen. En dan bedenk ik me dat ik gewoon de hollandse vriendelijk- en gezelligheid ervaar als ik bij jullie thuis kom.
Hoi Arlette,
Leuk geschreven, ben benieuwd naar het volgende verhaaltje