Bled is zoals gezegd prachtig, maar zeer toeristisch en dus druk. Slechts een kilometer of 20 buiten Bled ligt Pokljuka, een prachtig natuurgebied aan de rand van het Triglav Nationale park. In de beginjaren van mijn relatie met Bine kwamen we er vaak tijdens onze vakanties naar Slovenië. We woonden toen nog samen in Nederland en gingen 2x per jaar, in de zomer en in de winter. Pokljuka ligt op een hoogte variërend van 1000 tot 1400 meter en is bezaaid met bossen. Er loopt een 20 kilometer lange weg doorheen, die uitkomt in Bohinj. Er zijn veel zogenaamde »planina’s«, alpenweides, waar de boeren uit de omliggende dorpen hun vee in de zomer laten grazen.

De koeien worden in het voorjaar in optocht naar boven geleid, waar ze vervolgens een aantal maanden verblijven. Iedere planina heeft een herdershut, die in die maanden bewoond wordt door een man/vrouw/stel, uit één van de dorpen. Deze persoon, de herder, houdt het vee in de gaten. Hij krijgt hiervoor betaald met geld dat iedere boer per koe betaald. Op de planina’s zijn overal poelen met water, waar ze kunnen drinken en natuurlijk kunnen ze naar hartenlust grazen.

De koeien lopen vrij rond en zo kan het gebeuren dat je met je auto op een zandpad rijdt en er ineens een stel koeien uit het bos komt gelopen en de weg oversteekt. Mijn ouders vonden dit zo grappig om te zien en ze hebben het vanaf die tijd steeds over »boskoeien« :).

Toen ik Bine net kende ben ik eens mee geweest met het wegbrengen van de koeien. Een hele leuke ervaring! We verzamelden ons ’s ochtends vroeg op een veld in het dorp. Alle boeren kwamen daarheen met hun koeien en vandaaruit vertrokken we, de berg op richting de planina. De koeien zijn dat zo gewend en het jongvee volgt het voorbeeld van de ouderen. Af en toe dwaalde er eentje een beetje af en moest de boer er met een tak achteraan om de dame weer in de juiste richting te krijgen. Het was ruim drie uur lopen en eenmaal boven konden we uitrusten en het eten en drinken, dat we mee hadden genomen, nuttigen.

In het dorp van mijn schoonbroer worden de koeien per tractor/aanhanger naar de planina gebracht, omdat deze te ver weg is om te voet te doen. Ze komen na de zomer wel lopend naar beneden, omdat dat minder inspannend is. Het is een aanrader om eens een dagje naar zo’n planina te gaan en er rond te lopen. Ook een ideale plek voor een lekkere picknick. Vaak kun je er (een heel eind) met de auto komen, dus neem vooral die goed gevulde picknickmand en koelbox mee!

De meeste herders vinden het trouwens ook leuk om bezoek te krijgen, want ze zitten natuurlijk veel alleen. En de omgeving is altijd prachtig, waar je ook naartoe gaat. Zeker de planina van het dorp van mijn schoonbroer is erg mooi. Deze planina heet »Pungrat« en ligt boven »Tržič«, op zo’n 1400 meter hoogte, aan de grens met Oostenrijk. Wanneer je helemaal naar boven loopt heb je een geweldig uitzicht!

In de herfst, wanneer de koeien weer naar beneden komen om op stal te gaan, is er vaak een dorpsfeest (jawel, alweer ;)), het zogenaamde koeienbal (Kravji bal). Het is erg leuk om te zien hoe al die koeien de dorpen in komen gelopen en hun eigen stal weer opzoeken, natuurlijk onder begeleiding van hun eigenaar. Voor de koeien waarschijnlijk minder leuk, want ik kan me zo voorstellen dat ze 10x liever op de planina blijven, dan weer maanden aan een korte ketting in een kleine stal :(.