Vorige week deel 1 dus bij deze deel 2 :): oude (en vooral kleine) auto’s in het Slovenië van een jaar of 20-30 geleden. Vorige keer noemde ik al de »Bolhca«, Fičko« en de Zastava, maar er waren er meer. Een van de meest populaire auto’s in die tijd was zeker de »Katrca«, de bijnaam voor het Renault viertje. Je zag ze werkelijk overal en in alle kleuren en condities ;). Mijn eerste kennismaking met een Renault 4 was in 1995 want een vriend van Bine had er eentje in die tijd. Bine had toen geen auto omdat hij vrachtwagen reed en er niet echt eentje nodig had op dat moment.  Toen we dat jaar besloten te gaan trouwen en we dat in Nederland gingen doen, bood die vriend daarom aan om ons erheen te rijden. Wat een avontuur was dat! Met z’n drietjes en ons hondje Dusty in het Renaultje, vol met bagage, helemaal naar Nederland. Helaas heb ik er geen foto’s meer van. Op een gegeven moment moesten we tanken en we zagen een bord dat het volgende tankstation over een x aantal kilometers was (waarschijnlijk ets van 15 km of zo). Dus daar zouden we gaan tanken. Toen bleek dat er een splitsing kwam van de snelweg en dat bord was bedoeld voor de andere kant. In de richting die wij hadden genomen duurde het nog veeeel langer voor er een tankstation kwam, iets van 80km of zo. Jee, wat hebben wij peentjes gezweet toen. We gingen zo zuinig mogelijk rijden en wonder boven wonder hebben we het gehaald. Volgens de tank zouden we kilometers eerder al stil hebben moeten staan, maar schijnbaar had het wagentje een stiekem extra reserve ;).

De Renault 4 heeft trouwens een versnellingspook die letterlijk uit het dashboard steekt. Dat was heel apart en ik vond het eigenlijk wel leuk. Ik had er dan ook geen moeite mee.

Toen we in 2003 voorgoed naar Slovenië verhuisden en Bine ging werken zat ik thuis zonder auto. We woonden toen weliswaar in de buurt van Kranj waar ik op loopafstand de school en een winkeltje had, maar toch. Ik kon niet even gaan winkelen of ergens op bezoek of zo. Bine had een collega, een wat oudere alleenstaande man die een Renault 4 reed. Ze hadden afgesproken dat ze om de beurt samen naar het werk zouden rijden omdat hij in de buurt woonde. Echter reed de man zo onzeker en langzaam (hij kwam met 40km per uur de snelweg op) dat Bine voorstelde dat hij wel zou rijden. Dat vond de man prima en hij kwam toen met het idee dat hij zijn auto bij mij liet staan zodat ik er gedurende de dag gebruik van kon maken wanneer ik dat wilde. Een prima regeling :). Ik heb er een aantal jaren met veel plezier in rondgereden. Ondertussen wonen we op een plek waar je absoluut twee auto’s nodig hebt dus heb ik al jaren een eigen wagentje.

Wat ook populair was in die tijd was een Volkswagenbusje. Mijn schoonbroer had er eentje en was er apetrots op. Toen we in 1996 vanuit Slovenië naar Nederland verhuisden heeft hij ons gereden, met al onze bezittingen in die tijd, hahaha. Dat paste er allemaal in dus dat zegt genoeg over hoeveel »bezittingen« we hadden ;). Daar is gelukkig nog wel een foto van bewaard gebleven :).

Verder was er nog de »Spaček«, oftewel de »lelijke eend« op z’n Nederlands. Dan heb ik het natuurlijk over de Citroën 2CV, ook wel de »Deux Chevaux« genoemd. Die reden er toen ook aardig wat rond. Volgens mij heb ik daar ook ooit nog eens een keer in gereden en er zaten zoveel openingen in en onder het dashboard dat je eigenlijk geen ventilators in de auto nodig had want er blies tijdens het rijden meer dan genoeg lucht naar binnen :D. In de zomer geen probleem, maar ik had er in de winter niet graag in gereden.

Ondertussen zijn al deze auto’s vooral een verzamelaars item geworden en zie je ze helaas steeds minder. Niet dat ik er nog eentje zou willen hebben hoor. Geef mij maar onze Ford, de luxere (en veiligere) variant van vandaag de dag ;).