Afgelopen week besloten we even een terrasje te pikken aan de Krka en zagen we een Fiat 126 geparkeerd staan. Een heel oud en vooral heel klein autootje dat Bine ook ooit gehad heeft. Er kwamen allerlei verhalen en herinneringen los wat mij weer stof gaf om een blogpost over te schrijven :).

Bine’s eerste auto was trouwens geen Fiat, maar een NSU Prinz die hij van zijn oudste broer had gekregen. Hij was toen 18 en had net zijn rijbewijs. De NSU Prinz was toen een van de goedkoopste auto’s en daarom hadden ze er maar liefst vier thuis. Zijn beide broers en zijn vader hadden er namelijk ook een. Iets anders konden ze niet betalen ;). Ook dit was een kleine auto, maar in die tijd, de jaren tachtig, reden er hier bijna alleen maar kleine autootjes rond :). Ik herinner me dat ook nog goed van de eerste keer dat we in Slovenië op vakantie gingen, in 1989. Ik was toen 17 jaar en vond het erg grappig om te zien.

Je kunt op verschillende plekken nog altijd merken dat men hier toendertijd alleen maar kleine autootjes had. Kijk maar naar de oudere parkeergarages, zoals degene onder de Nederlandse ambassade, in het centrum van Ljubljana. De parkeerplekken zijn eigenlijk veel te klein voor de auto’s van nu en het is vaak passen en meten :).

De Fiat 126 die Bine later had moet toch wel zo ongeveer het kleinste autootje geweest zijn dat er was. Je ziet wel op de foto hoe groot Bine is in verhouding toch het wagentje. Toch hebben ze er ooit met zijn achten in gezeten! Vier in de stoelen en alle vier hadden ze nog iemand op schoot :). Ook Bine, die reed, had een (natuurlijk ;)) meisje op schoot. Ze waren in een (boeren)disco geweest in Zatrnik en Bine reed zijn vrienden en een paar meiden die ze daar opgepikt hadden naar huis. Zatrnik ligt hoog en de weg ging dus naar beneden. Om de heenweg met 8 man in dat autootje omhoog te rijden was waarschijnlijk niet eens gelukt, hahaha. Grappig feitje: de Fiat  noemden ze hier toen een »Bolhca«, wat Vlooitje betekent. Goede bijnaam dus ;).

Een ander populair autootje was de »Fičko«, de bijnaam voor een Zastava 750. Dat is een Joegoslavische auto die je heel af en toe nog wel eens ergens tegenkomt. Die auto’s waren nog stevig gebouwd en konden wel tegen een stootje. Alhoewel men over de Zastava Jugo (in Europa Yugo) rijmde: »Jugo nije za dugo«. Dat is Joegoslavisch voor »Yugo is niet voor lang« :D. Toen Bine eens een tijdje zonder auto zat en met vrienden weer naar de disco in Zatrnik was geweest, kreeg hij een lift naar huis van een vriend met een Zastava. Alleen zat de auto al vol en daarom is Bine achter op de bumper gaan staan en is zo, bijna 8 kilometer, naar huis »gereden« ;).

Toen Bine wat later ook een Fičko aanschafte kon hij zelf weer rondcrossen. En dat deed hij dan ook. Jong en wild was hij toen nog zullen we maar zeggen. Later is hij zijn wilde haren wel verloren…..letterlijk en figuurlijk, hahaha. In ieder geval reed hij vaak veel te hard en op een keer ging het mis en vloog hij ergens uit de bocht waarbij de auto op zijn kant terecht kwam. Bine had gelukkig niks, stapte uit, duwde de auto in zijn eentje weer overeind om vervolgens weer in te stappen en verder te rijden :D. Dat is dan weer een voordeel van een klein autootje, haha. Gelukkig zitten we tegenwoordig heel wat comfortabeler, ruimer en vooral ook veiliger in de auto!